Onze Voorzitter schrijft:
   In de namiddag van 2 november j.1. kwam ik per vliegtuig aan in Porto Alegre (Brazilië). De zon scheen fel en het was bijzonder heet. Na een autotocht van 160 km arriveerden wij met onze gastheer in Arroio de Seca.
   Op 4 november bestegen wij een bergtop van 600 m en vonden daar een ottonis-vorm groeiend op kale rotsen, samen met Hechtia, hier en daar wuivende palmen. Op de terugweg riep een boer ons en toonde een aanplant van zeker 50 Echinopsis, alle in volle boei met diep rose bloemen.
   Reeds de volgende dag vertrokken wij per auto naar Santa Cruz, vervolgens naar Cachoeira do Sul en Caçapava do Sul, waar we 's nachts sliepen. De volgende dag verzamelden we in de Serra do Caçapava veel cactussen, als Notocactus scopa forma, Gymnocalycium denudatum en enkele soorten Frailea. De volgende dag twee nieuwe soorten Malacocarpus. In deze streek steken de bergtoppen uit het sterk heuvelig landschap als bizarre koppen. Het zijn allemaal resten van vroegere vulkanische uitbarstingen. Om deze toppen te bereiken moesten wij ons met grote kapmessen een weg banen door vrijwel ondoordringbaar oerwoud. De bomen zijn begroeid met bloeiende Tillandsia en de prachtigste slingerplanten versperren ons de weg, betoverend werkend met hun wonderlijk mooie bloemen, die heerlijk geuren en die ons doen wanen in het paradijs. Druk nestelende, grote, groene parkieten dragen twijgen aan voor hun enorm grote nesten.
   De cactussen groeien vrijwel alle op de kale bergen, de Frailea's langs de rand, waar wat meer begroeiing is. De Malacocarpus ziet men vanuit de verte voor stenen aan, maar zij blijken toch allen planten te zijn met ongeveer tot 50 cm lange, vlakke wortels. Men kan de planten zo los trekken, volledig met wortel en al en het is onbegrijpelijk, hoe deze planten het tijdens lange droogte uithouden.
   Ook bij Lavras en Candelaria vonden wij bijzonder interessante planten. Als ik zo de enorm grote gebieden bekijk, waar wij vanuit de verte zicht op hadden, dan moeten daar nog vele niet eerder ontdekte planten voorkomen. De grote moeilijkheid is echter, dat deze bergen tot dusverre onbereikbaar zijn gebleken.
   Het weer is sterk wisselend; bij zonnig weer zijn de temperaturen ver over de 30° C, dan weer dagenlang onweer met zware regenval.
   Op onze tocht, die 7 dagen duurde, legden we ongeveer 1000 km af en verzamelden o.a. : Notocactus scopa, Malacocarpus sellowii, M. longispinus, Notocactus crassigibus sp. nov., N. arachnites sp. nov., N. proliferus, N. horstii, N. horstii var. juvenaliformis, Gymnocalycium denudatum, Frailea pygmaea var. major, F. horstii, om maar een aantal te noemen. Notocactus ottonis komt in zeer veel vormen voor.
   De volgende week hopen de heer Horst en ik een tocht van circa twee maanden te maken door Santa Catharina, Parana, Minas Gerais en Bahia.